Ejup Mušović je jedan od vodećih bošnjačkih historičara sa područja Sandžaka i jedan od najvećih istraživača područja Sandžaka i njegovog kulturno-historijskog naslijeđa uopšte. Rođen je 1930. godine, u Suhodolu u Tutinu. Osnovnu školu je završio u Suhodolu, gimnaziju u Novom Pazaru, a Filozofski fakultet u Beogradu, gdje je, na Odjeljenju za historiju, diplomirao 1957. godine.
Po završetku studija radi, prvo kao profesor historije, a onda i kao direktor, u Osnovnoj školi “Bogoljub Čukić” u Tutinu.
Iz Tutina se seli za Novi Pazar, i u narednih deceniju i nešto više radi kao profesor historije u ovdašnjoj Učiteljskoj školi i Gimnaziji. U isto vrijeme bavi se naučno-istraživačkim radom i pisanjem.
U periodu od 1959. do 1971. godine obavljao je dužnost honorarnog direktora novopazarskog Muzeja „Ras”, a od 1971. godine je i zvanično imenovan za direktora ove institucije. Od tada se počinje znatno intenzivnije baviti kulturno-historijskim naslijeđem Novog Pazara, Tutina i okoline, pokrećući u isto vrijeme niz projekata na rasvjetljavanju mnogih značajnih događaja i pojava iz prošlosti novopazarskog i sandžačkog kraja uopšte. Sistematska arheološka istraživanja ovog područja, te kompleksna istraživanja kulturnog naslijeđa (historijska, historijsko-umjetnička, etnografska i dr.), kao i radovi na konzervaciji, restauraciji i prezentaciji spomenika kulture sandžačkih Bošnjaka u tom periodu zabilježiće znatan napredak, što će rezultirati značajnim pomakom u naučnom rasvjetljavanju mnogih pojedinosti vezanih za ovaj kraj i život u njemu kroz razne historijske periode.
Godine 1977. pokreće Novopazarski zbornik, naučni časopis koji je vremenom izrastao u posebnu naučno-istraživačku i kulturnu instituciju visokog renomea i jednu od vodećih publikacija ovakve vrste u cijeloj zemlji.
Uporedo sa radom u Muzeju, intenzivno se bavi naučno-istraživačkim radom, tako da će, 1978. godine, na Filozofskom fakultetu u Beogradu, odbraniti doktorsku disertaciju pod nazivom “Etnički procesi i etnička struktura stanovništva Novog Pazara”.
Napisao je veliki broj naučnih i drugih radova i knjiga, od kojih se izdvajaju: Novi Pazar i okolina; Etnički procesi i etnička struktura stanovništva Novog Pazara; Tutin i okolina; Bogoljub Čukić, narodni heroj; Muslimansko stanovništvo od pada despotovine 1459. i njegova sudbina; Džamije u Novom Pazaru; Sermija; Muslimani Crne Gore (posthumno izdanje). Osim knjiga, veoma značajni su i njegovi radovi objavljeni u raznim naučnim časopisima, zbornicima, drugim periodičnim izdanjima i novinama.
Sveukupnim svojim naučnim i publicističkim radom, širu javnost upoznavao je sa mnogim do tada nepoznatim i historijski zanemarivanim pojavama i događajima iz historije sandžačkih Bošnjaka, kao i o bogatom kulturno-historijskom naslijeđu novopazarskog kraja i okoline, posebno iz perioda Osmanskog carstva i njegove vladavine na ovim prostorima.
Pored intenzivnog naučno-istraživačkog rada, te rada na utemeljenju i razvoju Muzeja, značajan doprinos dao je i u osnivanju drugih kulturnih institucija i kulturno-umjetničkih manifestacija u Novom Pazaru, kao i u organizovanju brojnih naučnih skupova i savjetovanja arheologa, etnologa, konzervatora, muzejskih i arhivskih radnika i dr.
Godine 1994. iz štampe mu je izašla i zbirka pripovjedaka „Sermija”, za koju je nagrađen specijalnom nagradom „Ćamil Sijarić”.
Dobitnik je niza nagrada i priznanja od Republičkog zavoda za zaštitu spomenika kulture Srbije, Zavoda za zaštitu spomenika kulture iz Kraljeva, Etnografskog muzeja Srbije, Narodnog muzeja Srbije, Skupštine opštine Novi Pazar, Skupštine opštine Tutin i drugih institucija.
Umro u 65-oj godini života u Novom Pazaru i sahranjen je na novopazarskom gradskom mezarju Gazilar.
