Akademik Alija Džogović rođen je 1929. u sandžačkom selu Laholu kod Bijelog Polja. Osnovnu školu završio u Zatonu, a gimnaziju u Peći. Na Filozofskom fakultetu u Beogradu studirao je Književnost i jugoslovenske jezike, gdje je diplomirao je 1955.
Prve stihove objavio kao srednjoškolac1950. i nije prestao da ih piše do dan danas. Poeziju je publicirao u časopisima, listovima za kulturu i književnost, zbornicima, samostalnim zbirkama i drugim publikacijama.
Saradnja u publicistici: Polet (Zagreb), Krugovi (Zagreb), Susreti (Titograd), Mostovi (Pljevlja), Ime (Beograd), Odzivi (Bijelo Polje), Delo (Beograd), Jeta e re (Priština, na albanskom jeziku), Stremljenja (Priština); Mlada kultura (Beograd), Vidici (Beograd), Novi Svet (Priština), Književna reč (Beograd), Omladina (Beograd), Prosvetni pregled (Beograd), Jedinstvo (Priština), Tan (Priština, na turskom jeziku), Rilindja (Priština, na albanskom jeziku).
Zbornici: Kosmet piše i pjeva (Priština, 1951), Lumi dhe rima (Priština, na albanskom jeziku), Savremena poezija Kosova (Bijelo Polje, 1979), Shkrimtarët e Kosovës (Priština, 1984, na albanskom jeziku), Biravuç mavi (Istanbul, 1985, na turskom jeziku), Jedanaesti plavski susreti književnih stvaralaca SR Crne Gore, BiH, Srbije i SAP Kosova (Pljevlja, 1986), Baris kuslari (Istambul, 1987., na turskom jeziku), Čuvar svjetlosti (Peć, 1988).
Uz zbornik grafičkih radova Afrim Ethemi (Peć, 1990) objavio je poemu Ja, pisar Knjige, zapisah i prijevod na albanski: Unë, shkrues i Librit, shënova.
Samostalno je objavio: Cvet i rana (poezija, Priština, 1976), Narodne pesme Metohije (Priština, 1976.), Materidža (poezija, Novi Pazar, 1993), Aragonitski nakit (poezija, Novi Pazar, 1995.), Sarajevo Guernica (poema, Prizren, 1995).
Od 1979. godine se intenzivno bavi naučnim radom, uglavnom iz oblasti lingvističkih disciplina i narodne književnosti. Objavio je pet knjiga iz oblasti onomastike (Toponimija jugoslavenskog dela Prokletija 1983., Onomastika Dečana 1985., Onomastika severoistočnih ogranaka Prokletija 1986., Onomastika Đakovice 1987., Onomastika Gore 1996), zatim šest većih radova iz oblasti onomastike i dijalektologije, u zbornicima naučnih radova sa kongresa i simpozija onomastičara i leksikologa Jugoslavije, kao i osam većih naučnih radova iz oblasti narodne književnosti.
Džogović je prikupio i sistematizirao dijalektološku građu za četiri karakteristična punkta (selo Belo Polje kod Peći 1986, selo Vranište kod Dragaša 1987, Đakovica 1995, Novi Pazar 1995) za projekt Upitnik za srpskohrvatski/hrvatskosrpski dijalektološki atlas.
Džogović se 1951-1970., bavio i novinarstvom kao honorarni dopisnik i saradnik više dnevnih listova i periodičnih publikacija.
Nagrade: Književna nagrada mladih pisaca Kosova, 1951; Specijalna nagrada Književnog kluba prosvetnih radnika Srbije, 1973; Književna nagrada Lazar Vučković, 1970; Književna nagrada Sabit Užičanin 1993; Prva nagrada za književno i naučno stvaralaštvo koju dodjeljuje Kulturno udruženje Bošnjaka Sandžaka u Sloveniji, 1988; Doajen pećkih pjesnika: Više generacije pisaca u Peći stvaralo je i formiralo se pod utjecajem Alije Džogovića zbog čega je dobio ovaj epitet.
Bio je član je i jedan od osnivača Bošnjačke akademije nauka i umjetnosti.
Bio je osnivač je i višegodišnji predsjednik Književnog kluba Ivan Goran Kovačić.
Tokom studija, bio je član Kluba pisaca Beogradskog univerziteta. Također je član Društva književnika Kosova, Književnog kluba Karagač u Peći, te Predsjedništva Udruženja pisaca Sandžaka. Sa grupom pisaca u egzilu, u Švedskoj je osnovao Udruženje bošnjačkih pisaca u skandinavskim zemljama, sa sjedištem u Malmeu, i pokrenuo izdavačku djelatnost i ediciju Bihor.
Živio je i radio u Peći. Umro je 2014. godine.
