Rođen je u Bijelom Polju. Kao predratni revolucionar aprila 1941. godine vratio se u Sandžak, gdje je kratko vrijeme radio kao instruktor Pokrajinskog komiteta KPJ za Crnu Goru, Boku i Sandžak.
Od maja 1941. godine preuzeo je dužnost sekretara Oblasnog komiteta KPJ za Sandžak. Pripremao je i rukovodio julskim ustankom u Sandžaku. Septembra 1941. godine boravio u Užicama, gdje se dogovorio o daljnjem razvoju NOP-a u Sandžaku. Oktobra 1941. godine formirao je Glavni stab NOV i POJ za Sandžak. Sve društveno-političke i vojne organizacije Sandžaka neposredno je povezao sa Centralnim komitetom KPJ i Vrhovnim stabom NOV i POJ, čime je prvi put osamostaljen Sandžak od Crne Gore i Boke. Svesrdno se suprotstavljao međunacionalnim i međuvjerskim sukobima u Sandžaku i njegova je zasluga što u Sandžaku tokom 1941. i 1942. godine nije dolazilo do takvih sukoba. Njegova je zasluga i to što je narodnooslobodilački pokret u Sandžku imao prvenstveno karakteristike humane revolucije, energično se suprotstavljajuci ljevičarstvu. Njegova je, takođe, zasluga sto se sandžački partizanski odredi, prilikom formiranja prvih partizanskih brigada nisu »utopili« u srpske i crnogorske brigade i što je formirana Ill proleterska sandžačka brigada. Krajem juna 1942. godine preuzeo je političko rukovođenje brigadom i tu je dužnost obavljao sve do 3. oktobra 1942. godine, kada je mučki ubijen zajedno sa Vladimirom Kneževicem, komandantom brigade, i Tomašom Žižicem, komandantom bataljona. Njihova pogibija nije potpuno razjašnjena.
Proglašen je za narodnog heroja. Veliki broj ulica, škola i drugih institucija nose njegovo ime. Bio je jedan od prvih pregalaca koji se zalagao za nacionalno konstituisanje Bošnjaka (muslimana) u Sandžaku.
