Rođen je 1916. godine u Sjenici. Iz Velike medresu kralja Aleksanda I u Skoplju je 1934. godine isključen zbog čitanja zabranjene marksističke literature. Gimnaziju je završio u Vranju a Pravni fakultet u Beogradu.
Već 1939. godine je ušao u najuže rukovodsvo Univerzitetskog komiteta KPJ u Beogradu. U septembru 1940. godine bio je jedan od pokretača lista ‘’Glas Sandžaka’’. Pred početak Drugog svjetskog rata formirao je prvu organizaciju KPJ u Sjenici. Bio je hapšen i zatvaran od strane saradnika okupatora u Sjenici i Novom Pazaru. Učesnik je NOR-a ali je stalno dolazio u sukob sa Partijom zbog suprostavljanja tzv. suđenjima po kratkom postupku. Zbog buntovništva je 1948. godine osuđen na robiju od deset godina koju nije cijelu odležao. Bio je jedan od rijetkih sandžačkih i uopšte bošnjačkih intelektualaca, političara i književnika koji je imao hrabrosti da u komunističkom sistemu vodi donkihotovsku borbu sa ondašnjim režimom od koga je uporno zahtijevao da njegov narod dobije ravnopravan status sa ostalih pet naroda. Pred krvavi raspad SFRJ 1991. godine Muhamed Abdagić je iz Sarajeva došao u Sandžak da posjeti sestru u Novom Pazaru gdje ga je pronašla smrt. Ukopan je 09. 08. na novopazarskom groblju Gazilar.
Objavljene knjige: “Feniks”, roman (1966), “Tri drame”, drame (1966), “Zvučni zid”, roman (1967), “Zamka”, drame (1967), “Feniks I”, roman (1971), “Feniks”, roman (1972), “Zemlja”, roman i pripovijetke (1975), “Lutajući brod”, pjesme (1981), “Druge studene zime”, roman (1981). Posthumno su objavljene knjige: “Iza Moreno”, pjesme (1993), “Ramiza”, drama (1999).
U porodičnoj arhivi Muhameda Abdagića nalazi se njegova bogata i neobjavljena ostavština u kojoj se nalaze brojna književna djela (17 romana sa raznovrsnom tematikom, pripovijetke, poezija, drame, komedije i putopisi, literarni eseji, historijski i politički spisi, intervjui, polemički članci, reagovanja i prepiska).
U Sjenici se, njemu u čast, održavaju “Književni susreti Muhamed Abdagić”.
